ściągacz
 
Encyklopedia PWN
ściągacz, śruba rzymska,
żegl. urządzenie do zmiany długości prętów, cięgien i lin;
działa na zasadzie współpracy 2 śrub (prętów) nagwintowanych przeciwskrętnie, wkręconych w przeciwległe końce wspólnej tulei (nakrętka rzymska, beczka); obrót tulei powoduje wzajemne zbliżanie lub oddalanie się śrub uzbrojonych na zewn. końcach w okucia do mocowania; stosowany na statkach wodnych, gł. do napinania olinowania stałego. Do regulowania napięcia lin służy również talrep, rzadziej talia.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia