scholae
 
Encyklopedia PWN
scholae
[gr.],
w czasach późnego cesarstwa rzymskiego oddziały gwardii przybocznej cesarzy;
zastąpiły, rozwiązane 312 n.e., kohorty pretorianów; w V w. istniało 12 s. po 500 żołnierzy — 7 na Wschodzie, 5 na Zachodzie; podlegały one nie magistrom militiae, ale magistrom officiorum; od VII(?) w. dowódca s., domestikos scholon, był głównodowodzącym armii cesarskiej.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia