scherzo
muz. utwór muz., żart;
[skẹrco; wł.] 
,
, scherzo
Encyklopedia PWN
w okresie klasycyzmu trzyczęściowa forma instrumentalna (scherzo–trio–scherzo) wprowadzona przez L. van Beethovena do sonaty i symfonii w miejsce menueta; zwykle w metrum trójdzielnym, szybkim tempie, często o żartobliwym charakterze; w twórczości F. Chopina samodzielny utwór fortepianowy, szeroko rozbudowany; pod wpływem poematu symfonicznego powstało też scherzo symfoniczne (Uczeń czarnoksiężnika P. Dukasa).
