samanatoryzm,
kierunek lit. i ideol., istniejący w kulturze rumuńskiej na pocz. XX w., koncentrujący się na problemie chłopskim;
samanatoryzm
Encyklopedia PWN
nazwa pochodzi od pisma „Sămănătorul” [‘siewca’], zał. 1901 w Bukareszcie przez G. Coşbuca i A. Vlahuţă; teoretykiem kierunku był N. Iorga; s. uważał chłopstwo za depozytariusza wartości nar., a winą za niedolę chłopów obarczał obcych dzierżawców; autorzy tworzący w duchu s. (np. poeta Ş.O. Iosif, prozaik E. Gîrleanu) idealizowali wieś jako ostoję czystości obyczajów, przedstawiali w pozytywnym świetle rdzennie rumuńskich bojarów oraz duchownych i nauczycieli spełniających wobec ludu swój apostolski obowiązek.
