sądownictwo administracyjne,
sądowa kontrola zgodności aktów administracyjnych, przede wszystkim aktów indywidualnych (decyzji administracyjnych), z prawem — sądowa kontrola legalności aktów administracyjnych.
sądownictwo administracyjne
Encyklopedia PWN
sądownictwo administracyjne jest wykonywane przez specjalne organy sądowe (np. we Francji, Austrii i Niemczech) lub przez sądy powszechne (np. w państwach anglosaskich). W Polsce 1922–39 działał Najwyższy Trybunał Adm. oraz Inwalidzki Sąd Adm. (1935–39). Sądownictwo administracyjne nie zostało reaktywowane po 1944, mimo początkowego zasadniczego przywrócenia instytucji adm. II RP. W 1980 utworzono Naczelny Sąd Adm. (NSA) do kontroli legalności decyzji adm. oraz niektórych postanowień zapadłych w postępowaniu adm. i egzekucyjnym. Sądami adm. I instancji są wojew. sądy adm., a NSA sprawuje nadzór nad działalnością tych sądów w zakresie orzekania w trybie określonym ustawami, w szczególności rozpoznaje skargi kasacyjne na orzeczenia tych sądów (w razie naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie lub naruszenie przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy) i podejmuje uchwały wyjaśniające zagadnienia prawne. W postępowaniu adm. prawo do wniesienia skargi do NSA przysługuje stronie w terminie 30 dni od doręczenia lub ogłoszenia decyzji (postanowienia) oraz wyczerpania toku instancji; wyjątek — gdy skargę składa prokurator lub rzecznik praw obywatelskich; stroną przeciwną w stosunku do skarżącego jest organ, który wydał decyzję; NSA działa w Warszawie i w ośr. zamiejscowych tworzonych dla jednego lub kilku województw.
