ryzalit
arch. część budynku wysunięta z lica elewacji ku przodowi, połączona organicznie z główną bryłą budowli;
[niem. < wł.],
ryzalit
Encyklopedia PWN
tworzy z nim organiczną całość; ryzality są najczęściej kilkuosiowe, przeważnie na rzucie czworokąta (również półkola, trapezu itp.); stosowanie ryzalitów cechowało zwłaszcza świecką (głównie pałacową) architekturę nowożytną (renesans, barok i klasycyzm).
