rymarstwo
rzemiosło zajmujące się wyrobem i naprawą uprzęży, skórzanych elementów rynsztunku wojennego, biczów, kagańców, smyczy, w nowszych czasach m.in. waliz, tek, pasów napędowych;
[niem. riemen ‘rzemień’],
rymarstwo
Encyklopedia PWN
umiejętność rozwinięta w starożytności, jako rzemiosło cechowe powstało we wczesnym średniowieczu w zachodniej i południowej Europie. W Polsce pojawiło się w XIII w., jego największymi ośrodkami były: Gdańsk, Kraków, Lwów i Poznań; rymarze mieli prawo garbowania skór we własnych garbuzach i zaopatrywania w rzemienie warsztaty pokrewnych specjalności; w 1. połowie XIX w. zaczęły wchodzić do użytku maszyny rymarskie.
