rusznica przeciwpancerna
 
Encyklopedia PWN
rusznica przeciwpancerna,
strzelecka broń palna o długiej gwintowanej lufie, przeznaczona do zwalczania celów opancerzonych pociskami uderzeniowymi (rdzeniowymi) wystrzeliwanymi z dużą prędkością;
używana podczas I i II wojny światowej; po II wojnie świat. wycofana z uzbrojenia ze względu na małą przebijalność pancerza (do ok. 40 mm).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia