rozedma płuc
 
Encyklopedia PWN
rozedma płuc,
stan płuc charakteryzujący się powiększeniem ponad normę przestrzeni powietrznych położonych na obwodzie oskrzelików końcowych z destrukcją ścian pęcherzyków;
przyczyną jest na ogół przewlekłe zapalenie oskrzeli, mogą być też inne czynniki uszkadzające, np. gorsza jakość tkanki płucnej; występuje rozedma płuc: uogólniona (najczęstsza postać), śródzrazikowa (skutek zapalenia płuc), ogniskowa (związana z włóknieniem w sąsiedztwie); objawy: kaszel suchy lub z odkrztuszaniem plwociny, duszność wysiłkowa, sinica, a przy niewydolności serca prawokomorowej — objawy typowe dla tzw. serca płucnego; leczenie: usunięcie czynników przyczynowych, zwalczanie powikłań.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia