rękawicznictwo,
dziedzina rzemiosła zajmująca się wytwarzaniem rękawiczek ze skór i tkanin;
rękawicznictwo
Encyklopedia PWN
znane od starożytności, jako odrębne rzemiosło rozwinęło się w średniowieczu; w dawnej Polsce dominował wyrób rękawic ze skór jelenich, kozich, jagnięcych i baranich; rzemiosło ściśle związane z zamszownictwem i białoskórnictwem, dostarczającymi odpowiedniego surowca, rozwinięte zwłaszcza w: Gdańsku, Krakowie, Lublinie, Lwowie i Toruniu; w mniejszych miastach rękawiczki często wytwarzali kuśnierze i miechownicy; od XIX w. rzemieślniczy wyrób rękawiczek stopniowo wypierała masowa produkcja przemysłowa, jednak w szczątkowej formie rękawicznictwo utrzymało się jeszcze w XX w.
