rejent
[łac.]:
rejent
Encyklopedia PWN
1) w dawnej Polsce urzędnik kancelaryjny; w kancelarii kor. rejent redagował, podawał do podpisu i pieczęci oraz czuwał nad wysłaniem pism króla lub kanclerza; w sądach rejent był pomocnikiem pisarza, a z czasem jego zastępcą, czuwał nad kancelarią i archiwum sądu, przyjmował wpisy do ksiąg sądowych i wydawał z nich wypisy;
2) współcześnie notariusz.
