rapsodowie

rapsodowie

[gr. rhapsōdós ‘zszywacz pieśni’],

wędrowni śpiewacy w staroż. Grecji, recytujący utwory własne lub cudze, przede wszystkim poematy epickie w heksametrze, gł. Homera, lecz także utwory Archilocha z Paros i Symonidesa z Keos pisane w jambach, ale utrzymane w epickim tonie;

w przeciwieństwie do aojdów byli przeważnie odtwórcami cudzych tekstów, rzadko poetami; występowali publicznie z okazji świąt i uroczystości, mając na głowie złoty lub laurowy wieniec, w ręku trzymali laskę — symbol władzy nad audytorium.