rachunkowość zarządcza

rachunkowość zarządcza,

ekon. rodzaj niesformalizowanej metody wspomagającej zarządzanie działalnością gospodarczą określonego podmiotu gospodarczego;

polega na zastosowaniu połączenia metod analitycznych z metodami kalkulacyjnymi w celu uzyskania pożądanego, zwłaszcza ekonomicznego, efektu w zarządzaniu daną jednostką; podstaw do analizy dostarczają różne źródła wewnętrznej informacji o zasobach i efektywnych możliwościach ich wykorzystania oraz źródła zewnętrznej informacji z zakresu sytuacji na rynku (np. ceny, stopy procentowe, kursy walutowe i giełdowe), pozwalające na ocenę możliwych zachowań działającego podmiotu; głównym źródłem informacji wewnętrznej jest jednak własna rachunkowość, dlatego spotkać można poglądy, że rachunkowość zarządcza jest działem rachunkowości; istotna różnica polega na tym, że rachunkowość to system sformalizowany, oparty na dokumentach, w którym dominuje ujęcie historyczne — też wykorzystywane do projekcji przyszłości, a zadaniem rachunkowości zarządczej jest definiowanie celów i stanów przyszłych oraz przetwarzanie różnych danych finansowych i rzeczowych; rachunkowość zarządcza stanowi podstawę planowania działalności i kontroli wewnętrznej.