przywilej generalny
 
Encyklopedia PWN
przywilej generalny,
w Polsce XIV–XV w. zapewniał specjalne uprawnienia szlachcie całego kraju; ograniczał m.in. władzę króla, który postanowieniami p.g. był związany (pierwszy — 1355 w Budzie).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia