przypadek

przypadek,

językozn. forma rzeczownika cechująca jego użycie jako określenia w związkach rządu (p. zależne — wszystkie p. poza mianownikiem i wołaczem) lub jako nadrzędnego wyrazu określanego (mianownik);

liczba p. jest różna w różnych językach, w pol. tradycyjnie wyodrębnia się 7 p.: mianownik kto? co?, dopełniacz kogo? czego?, celownik komu? czemu?, biernik kogo? co?, narzędnik kim? czym?, miejscownik o kim? oczym?, wołacz używany w zawołaniach lub w sytuacji zwracania się do kogoś; przez p. odmieniają się: rzeczowniki, przymiotniki, zaimki (rzeczowne i przymiotne), liczebniki (główne zbiorowe, porządkowe, wielokrotne, mnożne) oraz imiesłowy przymiotnikowe (czynne i bierne).