przeciwzakrzepowe leki
 
Encyklopedia PWN
przeciwzakrzepowe leki, leki przeciwkrzepliwe, antykoagulanty, anticoagulantia,
grupa leków stosowanych w zapobieganiu powstawania i w leczeniu zakrzepów żylnych, tętniczych i wewnątrzsercowych,
np. w zawale serca, oraz wykrzepianiu wewnątrznaczyniowym, stanach zakrzepowo-zatorowych, a także w chirurgii sercowo-naczyniowej, różnych zabiegach chirurgicznych i diagnostycznych, przeszczepianiu narządów, przetaczaniu wymiennym krwi, dializie otrzewnowej i sztucznej nerce. Podstawowe rodzaje leki przeciwzakrzepowe to heparyna (a także heparyny tzw. małocząsteczkowe), hirudyna, antagoniści wit. K (doustne leki przeciwzakrzepowe, doustne antykoagulanty) i leki defibrynujące. Heparyna i heparyny drobnocząsteczkowe hamują krzepliwość krwi gł. w wyniku potęgowania działania antytrombiny III, natomiast hirudyna hamuje aktywność trombiny; antagoniści wit. K hamują, zależny od wit. K, mechanizm biosyntezy w wątrobie kilku czynników krzepnięcia (menachinony), natomiast leki defibrynujące zmniejszają stężenie fibrynogenu.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia