pryma
 
Encyklopedia PWN
pryma
[łac.],
muz.:
1) pierwszy stopień skali diatonicznej (diatonika, skala, muz.), także interwał między dźwiękami wypadającymi na tym samym stopniu skali, złożony z 0–1 półtonu; p. może być: czysta (np. cc, 0 półtonów) lub zwiększona (ccis);
2) pierwszy, podstawowy składnik akordu, tzw. podstawa akordu; po p. w akordzie występują: tercja, kwinta, septyma itd.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia