promienioczułość
 
Encyklopedia PWN
promienioczułość, promieniowrażliwość,
med. zdolność biol. reakcji komórek, tkanek czy całego organizmu na pochłoniętą energię promieniowania jonizującego. P.
promienioczułość poszczególnych struktur komórkowych jest bardzo zróżnicowana, obszary szczególnie wrażliwe określa się jako tzw. tarcze biol. — są to: kwas deoksyrybonukleinowy (DNA), zawarty w chromosomach jądra komórkowego oraz błona komórkowa; ogólnie wrażliwość komórek na działanie promieniowania jonizującego jest wprost proporcjonalna do ich aktywności podziałowej i odwrotnie proporcjonalna do stopnia ich zróżnicowania; promienioczułość tkanek zależy także od przynależności gatunkowej gospodarza, rodzaju tkanki, stopnia jej utlenowania. W organizmie ludzkim najbardziej wrażliwe na promieniowanie są: tkanka limfatyczna, szpik, nabłonek płciowy gonad i nabłonek jelita; średnią promienioczułość ma nabłonek płaski skóry i błon śluzowych; najbardziej oporne na promieniowanie są tkanka nerwowa i tkanki podporowe. Promienioczułość nowotworów jest podobna do promienioczułości tkanek prawidłowych, z których się wywodzą i zazwyczaj większa od otaczających nowotwór zdrowych tkanek (co jest podstawą radioterapii).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia