prokurator

prokurator, łac. procurator,

w starożytnym Rzymie osoba doglądająca interesów innej osoby [łac. procurare ‘zajmować się czyimiś sprawami’], lub reprezentująca ją w określonej sprawie (w zasadzie równa jej stanem i czyniąca to nieodpłatnie);

od Augusta procuratores caesaris zarządzali majątkiem władcy w prowincjach; za Klaudiusza termin „prokurator” rozciągnięto na ogół ekwitów sprawujących odpowiedzialne funkcje w służbie cesarza z wyjątkiem wielkich prefektów oraz oficerów armii i floty; tytuł zanikł za późnego cesarstwa.