prerembrandtyści,
grupa malarzy amsterdamskich działających w 1. poł. XVII w.;
prerembrandtyści
Encyklopedia PWN
należeli do niej: P. Lastman, Jan i Jacob Pynas, C.C. Moeyaert, F. Venant, J. Tengnagel; nazwa „prerembrandtyści” jest związana z tym, że gł. postać tej grupy — Lastman był nauczycielem Rembrandta; każdy z p. odbył na pocz. XVII w. podróż do Włoch, tam poznali twórczość Caravaggia i caravaggionistów, Carraccich, Albaniego, Domenichina oraz pejzaże A. Elsheimera; ok. 1610 stworzyli nową w Holandii, barok. formułę malarstwa hist., polegającą na dram. i dynamicznej kompozycji, podkreśleniu momentu napięcia lub przełomu w akcji, umieszczaniu tłumnych grup niewielkich figur w rozległej przestrzeni pejzażu i architektury, retorycznym patosie póz, gestów i wyrazu twarzy; stosowali światłocieniowy modelunek podkreślający plastyczność form i mocną, nawet jaskrawą kolorystykę; w tłach wprowadzali idealizowany pejzaż wł., inspirowany malarstwem Elsheimera; innowacją p. było podjęcie rzadkich w dawnej ikonografii tematów bibl., zwłaszcza starotestamentowych; styl i ikonografia p., przede wszystkim Lastmana, Jacoba Pynasa i Moeyaerta, oddziałały silnie na wczesną twórczość J. Lievensa i Rembrandta.
