prawo litewskie

prawo litewskie,

prawo obowiązujące na terenie W. Księstwa Litew., początkowo zwyczajowe;

później stanowione: Sudiebnik Kazimierza IV Jagiellończyka (ok. 1468), 3 statuty litew. (Statut I, wyd. 1529, zawierał przepisy prawa publicznego, prywatnego, karnego i procesowego, opierał się na prawie zwyczajowym i przywilejach szlacheckich; Statut II, wyd. 1566, obowiązywał w woj. wołyńskim, kijowskim, bracławskim, które po 1569 weszły w skład Korony; Statut III, wyd. 1588); po unii lubel. (1569) osobne prawa dla Litwy uchwalały sejmy Rzeczypospolitej; Statut III, przetłumaczony na język pol., obowiązywał na ziemiach Wielkiego Księstwa Litew. do 1840 i był stosowany pomocniczo przez Trybunał Koronny, wywarł wpływ na Sobornoje ułożenije.