pomnik przyrody

pomnik przyrody,

ekol. prawnie chronione, pojedyncze twory przyrody żywej i nieożywionej lub ich skupienia o szczególnej wartości naukowej, kulturowej, historyczno-pamiątkowej i krajobrazowej oraz odznaczające się indywidualnymi cechami, wyróżniającymi je wśród innych tworów;

pomnikami przyrody są np. stare i okazałych rozmiarów drzewa i krzewy, źródła, wodospady, wywierzyska, skałki, jary, głazy narzutowe, jaskinie; znanymi pomnikami przyrody są m.in. Dęby Rogalińskie, Dąb Bartek koło Zagnańska (ok. 660 lat), największy polski dąb Jan Bażyński w Kadynach i najstarszy (740 lat) — Bolesław Chrobry w Piotrowicach koło Szprotawy, głaz narzutowy koło Starych Juch; 2008 ogólna liczba pomników przyrody przekroczyła 36 tysięcy (w tym ponad 28 tysięcy pojedynczych drzew).

Skaliste, góry, pomnik przyrody (Stany Zjednoczone)