polonez

polonez

[fr.],

muz. polski taniec kołowy lub korowodowy, trójmiarowy (w metrum 3/4), o umiarkowanym tempie i charakterystycznej formule rytmicznej: ósemka, 2 szesnastki i 4 ósemki oraz w kadencji (tzw. słabej lub żeńskiej, tzn. z zakończeniem wypadającym na słabą część taktu): 4 szesnastki i 2 ćwierćnuty.

Polonez wywodzi się z chodzonego; do końca XVIII w. występował w Europie pod nazwą taniec polski (polacca, polonaise); rozpowszechniony XVIII–XIX w., stał się tańcem narodowym; jako taniec stylizowany, zwykle trzyczęściowy (z triem), występuje w twórczości M.K. Ogińskiego, J. Elsnera, K. Kurpińskiego, F. Chopina, S. Moniuszki i innych, także w muzyce europejskiej w okresie baroku (zwłaszcza w suicie) i klasycyzmu.

Bibliografia

S. BURHARDT Polonez. Katalog tematyczny, Kraków 1976.