poli(tereftalan etylenu), PET,
polimer z grupy poliestrów, o budowie ;
poli(tereftalan etylenu)
Encyklopedia PWN
otrzymywany w wyniku polikondensacji tereftalanu dimetylu z glikolem etylenowym; bezb., nierozpuszczalny w popularnych rozpuszczalnikach org., ma dobre właściwości dielektr. i mech.; stosowany do wyrobu włókien, folii elektroizolacyjnej, części maszyn i urządzeń (koła zębate, śruby), protez naczyniowych, protez ścięgien i powięzi, nici chirurgicznych.