pole odbiorcze, pole recepcyjne,
biol. obszar powierzchni zawierającej receptory (skóry, siatkówki), z którego impulsy nerwowe docierają do wspólnego elementu odbiorczego — komórki nerwowej lub włókna nerwowego;
pole odbiorcze
Encyklopedia PWN
im mniejsze pole odbiorcze, tym większa precyzja czucia; np. nerwowe włókna czuciowe unerwiające skórę warg i opuszek palców mają małe pola odbiorcze, dlatego człowiek odróżnia w tych obszarach 2 jednocześnie działające bodźce dotykowe, gdy są oddalone o 2 mm; natomiast pola odbiorcze w okolicy tułowia są duże, co umożliwia odróżnianie bodźców, gdy są oddalone o kilka cm; komórki zwojowe siatkówki mają złożone pola odbiorcze; gdy oświetlenie środka pola pobudza daną komórkę, oświetlenie obwodu pola hamuje ją i odwrotnie; właściwość ta zwiększa ostrość widzenia, ułatwia wykrywanie ruchu przedmiotu (gdy jego obraz pada kolejno na różne pola odbiorcze) i umożliwia widzenie kontrastów.