płucne pęcherzyki

płucne pęcherzyki,

cienkościenne uwypuklenia, stanowiące zakończenie oskrzelików oddechowych w płucach ssaków;

umożliwiają wymianę gazową i zwiększają powierzchnię oddechową (u człowieka łączna powierzchnia pęcherzyków płucnych wynosi ok. 100 m²); ściana pęcherzyków płucnych jest zbud. z nabłonka o cechach syncytium i łącznotkankowej błony podstawnej; między nimi znajduje się sieć naczyń włosowatych; w nabłonku występują komórki wytwarzające tzw. czynnik powierzchniowy (surfaktant), zapobiegający sklejaniu się ścian pęcherzyków płucnych po wydechu.