płetwonurkowy sport, nurkowanie swobodne,
pływanie pod powierzchnią wody (niekiedy po powierzchni), z użyciem specjalnego sprzętu (m.in. maski, rurki, płetwy, aparaty tlenowe);
płetwonurkowy sport
Encyklopedia PWN
rozróżnia się: nurkowanie naturalne na bezdechu, nurkowanie z rurką umożliwiającą oddychanie pod wodą oraz nurkowanie z aparatem tlenowym (akwalungiem).
Główne konkurencje s.p. rozgrywane na pływalniach: pływanie szybkie w płetwach (też po powierzchni wody), konkurencje techn. (np. strzelectwo), ćwiczenia sprawnościowe (np. slalomy) i gry podwodne (hokej i rugby podwodne) oraz rozgrywane na wodach otwartych zawody w nawigacji podwodnej, konkurencje sprawnościowo-techn. (np. podwodny tor przeszkód, ratowanie tonącego); nurkowanie jest także popularną formą rekreacji.
Ekstremalną odmianą s.p. jest nurkowanie na głębokość bez aparatu tlenowego z zatrzymanym oddechem; do najwybitniejszych płetwonurków w tej specjalności należeli Francuz J. Mayol i Włoch E. Maiorca (ich rywalizację przedstawiono w filmie L. Bessona Wielki błękit 1988) oraz Włoch U. Pelizzari — wielokrotni rekordziści w nurkowaniu na głębokość. S.p. opiekuje się powstała 1959 Świat. Konfederacja Działalności Podwodnej (fr. Confédération Mondiale des Activités Subaquatiques, CMAS); w Polsce początkowo Komisja Działalności Podwodnej PTTK oraz Liga Obrony Kraju; 1994 powstał Pol. Związek Płetwonurkowania Sportowego.