piractwo
[łac. < gr.]:
piractwo
Encyklopedia PWN
1) rozbójnictwo mor., bezprawne akty przemocy (pozbawienie wolności, rabunek) dokonywane na morzu pełnym lub na obszarze nie podlegającym jurysdykcji żadnego państwa przez prywatne statki lub samoloty działające w prywatnym interesie; różni się od korsarstwa; w XX w. wypadki klas. rozboju mor. odnotowuje się już tylko sporadycznie (m.in. na Oceanie Spokojnym k. Malajów, Filipin i Indonezji oraz na Oceanie Atlantyckim k. Maroka, Nigerii i w rejonie Karaibów); zgodnie z przepisami konwencji genewskiej 1958 w sprawie morza pełnego i konwencji prawa morza 1982 piractwo jest uważane za zbrodnię prawa narodów i może być ścigane przez każde państwo; w Polsce i w wielu innych krajach jest karane bez względu na miejsce popełnienia przestępstwa i obywatelstwo sprawcy;
2) przywłaszczanie cudzej własności intelektualnej; zaczęło się szerzyć wraz z rozwojem techniki i dotyczy gł. fonogramów, wideogramów i programów komputerowych.
