pi
 
Encyklopedia PWN
pi, π,
mat. liczba będąca stosunkiem długości okręgu do jego średnicy;
występuje też we wzorach na pole koła i sfery, objętość kuli itp.; jest liczbą niewymierną i przestępną (1882 F. Lindemann) wyrażającą się nieskończonym i nieokresowym ułamkiem dziesiętnym π = 3,141592653...; od najdawniejszych czasów znano jej różne przybliżenia: π ≈ (16/9)2 (Egipcjanie, ok. 2000 p.n.e.), 310/71 < π < 31/7 (Archimedes, III w. p.n.e.), π/4 = 1 – 1/3 + 1/5 – 1/7 +... (G.W. Leibniz, 1673) i in.; poza geometrią liczba π pojawia się w matematyce jako granica pewnych ciągów oraz szeregów nieskończonych; występuje w wielu wzorach (np. eπi + 1 = 0), służy też do określania miary łukowej kąta płaskiego, jak też miary kąta bryłowego.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia