pentaerytryt

pentaerytryt, 2,2-bis(hydroksymetylo)-1,3-propanodiol, C(CH₂OH)₄,

związek organiczny, alkohol tetrahydroksylowy;

bezb., krystal. ciało stałe o temperaturze topnienia 268°C, rozpuszczalne w wodzie, trudno rozpuszczalne w alkoholu etylowym, nierozpuszczalne w innych rozpuszczalnikach org.; otrzymywany w wyniku kondensacji aldehydu octowego z formaldehydem; stosowany jako surowiec do wytwarzania plastyfikatorów, polieterów, żywic alkidowych, olejów smarowych, środków powierzchniowo czynnych i środków pomocniczych dla włókiennictwa; produktem estryfikacji p. kwasem azotowym jest pentryt.