pendżabski język,
ogólna nazwa spokrewnionych języków, dialektów i gwar nowoindoaryjskich używanych na obszarze Pendżabu i terytoriach przyległych;
pendżabski język
Encyklopedia PWN
3 odłamy: 1) wschodni, czyli pendżabski właściwy, pańdźabi, język sikhów, urzędowy w Pendżabie Ind., literatura od XII w., pismo gurmukhi oraz arabskie; 2) dogri używany w prow. Dżammu i Kaszmir; pismo dewanagari, śarada i arabskie; 3) lahnda, obejmujący kilka grup dialektów z północno-zachodniego Pendżabu (Pakistan); gł. dialekty: pothori, hindko oraz sirajki (jedyny z literaturą, najstarsze teksty gł. w piśmie arabskim z XVIII w.).
