pełnogłos
 
Encyklopedia PWN
pełnogłos
[ros.],
charakterystyczne dla języków wschodniosłow. (ros., ukr., białoruskiego) grupy dźwiękowe -oro, -olo, -ere, którym w pozostałych językach słow. odpowiadają inne połączenia głoskowe,
np. ros. gołowa, mołoko, biereg, pol. głowa, mleko, brzeg, czeskie hláva, mléko, brěh; połączenia te powstały z prasłow. -er, -or, -ol, -el między spółgłoskami; w języku pol. występują wyrazy z p., np. połonina, będące pożyczkami z języków wschodniosłowiańskich.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia