paryskie traktaty pokojowe

paryskie traktaty pokojowe,

międzynarodowe traktaty zawarte w Paryżu;

m.in.: 1763, kończący wojnę siedmioletnią, między Wielką Brytanią a Francją i Hiszpanią; zwycięstwo bryt. w walce o dominację kolonialną; W. Brytania uzyskała m.in. fr. Kanadę, Tobago, Minorkę i Florydę; Hiszpania — Luizjanę; 1783, kończące amer. wojnę o niepodległość, między Wielką Brytanią a Stanami Zjedn. (uznanie ich niepodległości) oraz między Wielką Brytanią a Francją (odzyskała Tobago, wybrzeże Senegalu i faktorie w Indiach) i Hiszpanią (dostała m.in. Florydę i Minorkę); 1814, po abdykacji Napoleona I, między Francją a koalicją eur.: Rosją, Wielką Brytanią, Austrią i Prusami; przywrócono granice Francji z 1792; 1815, po drugiej abdykacji Napoleona I (po Waterloo), między Francją a koalicją eur.; terytorium Francji ograniczono do stanu sprzed rewolucji (granice z 1790), nałożono na nią kontrybucję i utrzymanie armii okupacyjnych; 1856, kończący wojnę krymską, między Rosją a Wielką Brytanią, Francją, Turcją, Sardynią, Austrią i Prusami; ograniczenie wpływów ros. na Bałkanach i Bliskim Wschodzie; ogłoszenie neutralności i demilitaryzacji M. Czarnego oraz swobody żeglugi na Dunaju; gwarancja autonomii Mołdawii, Wołoszczyzny i Serbii w ramach imperium tur.; 1898, kończący wojnę hiszp.-amer., Hiszpania przekazała Stanom Zjedn.: Filipiny, Guam i Portoryko oraz zrzekła się praw do Kuby; 10 II 1947 z eur. sojusznikami Niemiec z okresu II wojny światowej, 5 traktatów (z Bułgarią, Finlandią, Rumunią, Węgrami i Włochami) zawartych przez te z państw koalicji antyhitlerowskiej, które były z nimi w stanie wojny; uregulowanie spraw terytorialnych, polit., wojsk., ekon., odszkodowań; m.in.: częściowe rozbrojenie pokonanych państw, kary dla zbrodniarzy wojennych, ustalenie terminu wycofania wojsk okupacyjnych.