park zdrojowy,
publiczny park spacerowy należący do zakładu uzdrowiskowego;
park zdrojowy
Encyklopedia PWN
urządzany od 2. poł. XVIII w.; związany z metodami wodolecznictwa (konieczność częstych i długich spacerów); miał formę parku krajobrazowo-geom. z okazałą budowlą tzw. domu zdrojowego, z pawilonami źródeł leczn., łazienkami, altanami, kioskami dla orkiestry, letnimi teatrami, od poł. XIX w. z coraz większymi ogrodami zimowymi i krytymi galeriami do spacerów w czasie niepogody, cukierniami i czytelniami; miejsce popisowych realizacji modnych detali ogrodowych (np. kwietniki dywanowe w Ciechocinku, zegary kwiatowe); p.z. zakładano często w atrakcyjnym krajobrazie górskim, rozprzestrzeniały się one na otoczenie, promenady łączyły uzdrowisko z miasteczkiem, aleje prowadziły do miejsc pamiątek hist. i punktów widokowych.
