park leśny
 
Encyklopedia PWN
park leśny,
naturalny obszar leśny mający walory krajobrazowe, adaptowany do celów spacerowych i wypoczynkowych;
znany od czasów antycznych (m.in. Gaj Akademosa w Atenach); forma trwająca poprzez średniowiecze po czasy nowożytne; od XVIII w. parki leśne zakładano zwłaszcza w pobliżu dużych miast (np. Prater w Wiedniu 1766, Powązki w Warszawie 1775) lub rezydencji (np. Parchatka ok. 1780, Mużaków 1816), z czasem także na skraju miast (np. park w Elblągu z połowy XVIII w., Tiergarten 1832, Lasek Buloński 1853); tradycję tę kontynuowano w XX w., a park leśny stał się jednym z nieodzownych elementów towarzyszących życiu miasta.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia