par

par

[łac., ‘równy’],

fr. pair, ang. peer,

członek wybranej grupy lub ogółu arystokracji w niektórych krajach zachodnioeuropejskich;

od przeł. XII i XIII w. p. Francji było 12 spośród najwyższych rangą bezpośrednich wasali król. (po 6 świeckich i biskupów); liczba p. rosła: przed rewolucją fr. 1789–99 (podczas której zniesiono tytuł p.) było 49 p. z najwyższej arystokracji; w Anglii od XIV w. termin „par królestwa” odnosił się do gł. wasali króla (lord), którzy weszli też do Izby Lordów; p. był sądzony przez sąd osób równych sobie: we Francji — przez innych p. w parlamencie paryskim, w Anglii — przez Izbę Lordów; w Wielkiej Brytanii nadal warstwę p. tworzy arystokracja: książęta, markizowie, hrabiowie, wicehrabiowie, baronowie; także: 1814–48 czł. wyższej izby parlamentu, tj. Izby Parów, we Francji, a 1826–1910 (z przerwami) — w Portugalii.