papirologia
 
Encyklopedia PWN
papirologia
[gr.],
nauka zajmująca się odczytywaniem, wydawaniem i interpretacją staroż. tekstów gr. (rzadziej łac.) pisanych gł. na papirusie, także na pergaminie, tabliczkach drewnianych i na skorupach glinianych (ostrakonach);
systematyczne poszukiwania papirusów rozpoczęto w końcu XIX w. (1895 pierwsza bryt. ekspedycja nauk., kierowana przez B.P. Grenfella i A.S. Hunta); właściwy rozwój p. nastąpił w XX w., gł. w Wielkiej Brytanii, Francji, Niemczech, we Włoszech i USA; pojawiły się liczne wydawnictwa papirusów i specjalistyczne czasopisma, jak: „Archiv für Papyrusforschung...” (od 1900) „Aegyptus” (od 1920) i „Chronique d’Egypte” (od 1926). W Polsce pierwszym papirologiem, w ścisłym tego słowa znaczeniu, był J. Manteuffel, który 1946 stworzył katedrę p. na Uniwersytecie Warszawskim i zorganizował wraz z R. Taubenschlagiem Inst. Papirologii; od 1948 w Polsce jest wyd. czasopismo „Journal of Juristic Papyrology”.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia