owczarek niemiecki

owczarek niemiecki,

rasa psów wyhodowana w Niemczech w XIX w.;

Grupa: 1 — owczarki i inne psy pasterskie, z wyłączeniem szwajcarskich psów do bydła

Pochodzenie: Niemcy

Wzorcowa wysokość w kłębie: wysokość psa: 60–65 cm; wysokość suki: 55–60 cm

wys. 55–65 cm, masa ciała do ok. 40 kg; sylwetka prostokątna; głowa wydłużona, uszy stojące, oczy skośne, ciemne; ogon długi; sierść średnio długa, prosta; maść czarna, podpalana, brunatna, jednolita lub z jaśniejszymi oznakami; pies mocno zbud., silny, wytrwały, szybki, czujny, inteligentny, przywiązany do opiekuna, zwykle nieufny wobec obcych; pierwotnie użytkowany jako pies pasterski, obecnie gł. jako pies policyjny, stróżujący, obrończy, przewodnik niewidomych, opiekun dzieci, także jako pies do towarzystwa; z powodu podobieństwa do wilka niekiedy nieprawidłowo nazywany wilczurem.

Owczarek niemiecki