oświata dorosłych

oświata dorosłych,

działalność mająca na celu zapewnienie młodzieży w wieku poszkolnym i dorosłym możliwości zaspokajania potrzeb i zainteresowań kult., uzupełniania i poszerzania kwalifikacji, wzbogacania wiedzy i rozwijania umiejętności;

w XIX w. używano określeń o węższym zakresie znaczenoiwym „oświata dla ludu” lub „oświata ludowa”, w okresie międzywojennym — początkowo „oświata pozaszkolna”, dopiero w latach 30. ustaliła się nazwa oświata dorosłych; oświata dorosłych stanowi przedmiot zainteresowania andragogiki; oświata dorosłych zwykle spełnia 2 funkcje: zastępczą, czyli kompensacyjną, polegającą na upowszechnianiu wymaganego wykształcenia wśród tych, którzy nie uzyskali go w odpowiednim wieku; właściwą, polegającą na rozszerzaniu posiadanego wykształcenia; potrzeba i znaczenie oświaty dorosłych są uwarunkowane m.in. szybkim rozwojem nauki i techniki, który powoduje konieczność stałego dokształcania (kształcenie ustawiczne) oraz procesami demokratyzacji życia społ.; gł. formy oświaty dorosłych: kształcenie systematyczne w szkołach podstawowych i średnich dla pracujących, kursy wiedzy praktycznej i teoret., studia podyplomowe, uniw. powszechne, otwarte, lud., odczyty, oświat. programy radiowe i telewizyjne.