osteosynteza
med. zespolenie odłamów kości;
[gr. ostéon ‘kość’, sýnthesis ‘zestawienie’],
osteosynteza
Encyklopedia PWN
zabieg chirurgiczny polegający na prawidłowym zestawieniu odłamów kostnych — kości przeciętych podczas osteotomii lub złamanych, i zespoleniu ich za pomocą prętów, łączników, bolców, płytek i śrub wykonanych z metali biologicznie obojętnych, niekiedy przeszczepów kostnych; wyróżnia się osteosyntezę zewnętrzną — gdy gł. element zespalający znajduje się poza skórą (jedną z nowoczesnych metod tej osteosyntezy opracował pol. ortopeda W. Ramotowski ze współpracownikami), oraz osteosyntezę wewnętrzną — gdy wszczepy zespalające są zakryte przez skórę; swoistą odmianą jest osteosynteza śródszpikowa, w której element zespalający przebiega wewnątrz kanału szpikowego.
