osteon
biol. jednostka strukturalna i czynnościowa tkanki kostnej zbitej;
[gr. ostéon ‘kość’],
system Haversa,
osteon
Encyklopedia PWN
struktura utworzona z 6–15 cylindrycznych blaszek kostnych (systemowych) ułożonych koncentrycznie wokół centralnego kanału (kanału Haversa); średnica kanałów wynosi 20–100 µm; blaszki kostne są zbud. z równoległych włókien kolagenowych; w kanale przebiega nerw i naczynie krwionośne zaopatrujące osteocyty w składniki pokarmowe; wnętrze kanału wypełniają pojedyncze komórki osteogenne, osteoblasty i osteoklasty; między blaszkami znajdują się osteocyty zamknięte w jamkach kostnych; poszczególne jamki kostne są połączone kanalikami kostnymi zawierającymi wypustki osteocytów, co umożliwia transport tlenu, jonów i substancji pokarmowych.
