ośrodków zainteresowań metoda,
metoda dydaktyczna oprac. na pocz. XX w. przez O. Decroly’ego, jedna z gł. odmian całościowego nauczania
ośrodków zainteresowań metoda
Encyklopedia PWN
odrzuca tradycyjny podział treści nauczania na przedmioty i koncentruje je wokół „ośrodków zainteresowań”, tj. tematów odpowiadających spontanicznym potrzebom i zainteresowaniom dziecka na danym etapie rozwojowym; zrywając z werbalizmem w nauczaniu, za podstawę procesu dydaktycznego przyjmuje czynności ucznia: obserwowanie, kojarzenie i wyrażanie; upowszechniona w nauczaniu początkowym wielu krajów, w Polsce adaptowana w latach międzywojennych przez J. Wawrzynowskiego na potrzeby szkolnictwa specjalnego, zmodyfikowana i rozwinięta przez M. Grzegorzewską w postaci tzw. metody ośrodków pracy.