osiedlenie,
osadzenie deportowanych w ustalonych miejscowościach w celu ich odizolowania lub ukarania
osiedlenie
Encyklopedia PWN
deportowani byli poddani nadzorowi policyjnemu, zobowiązani do wykonywania określonej pracy i nie mogli bez zezwolenia opuszczać miejsca osiedlenia; stosowane m.in. w carskiej Rosji i w ZSRR w okresie stalinowskim; na osiedlenie kierowano w ZSRR głównie rodziny osób uznanych za tzw. element antyradziecki; deportowani podlegali systemowi norm pracy, od których wypełnienia uzależniono ilość przydzielanej żywności lub wynagrodzenie.
