ortoklaz
 
Encyklopedia PWN
ortoklaz
[gr. orthós ‘prosty’, ‘słuszny’, ‘prawdziwy’, klásis ‘złamanie’],
minerał z grupy skaleni, jednoskośna odmiana polimorficzna glinokrzemianu potasu K[AlSi3O8];
bezb. i przezroczysty lub biały, czerwony, żółtawy, o szklistym lub perłowym połysku; odznacza się doskonałą łupliwością w dwóch kierunkach, przecinających się pod kątem prostym; ważny minerał skałotwórczy, najbardziej rozpowszechniony w kwaśnych skałach magmowych, gł. w granitach, pegmatytach; występuje też w skałach metamorficznych (np. w łupkach krystal.) oraz w niektórych skałach osadowych (arkozach); w Polsce znajduje się na Dolnym Śląsku; surowiec przemysłu ceramicznego, pozyskiwany z pegmatytów (w Rosji i w Skandynawii) i z arkoz (w Niemczech).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia