orientalna kraina

orientalna kraina,

część Arktogei, lądowy obszar zoogeogr. obejmujący międzyzwrotnikową Azję Południową i Azję Południowo-Wschodnią, w tym Płw. Indyjski, Cejlon, Płw. Indochiński, Archipelag Sundajski, Filipiny i południowe Chiny z Tajwanem;

kraina o wielu pokrewieństwach faunistycznych z krainą etiopską; gł. biomami krainy orientalnej są wilgotne lasy równikowe i sawanny; endemiczne ssaki to: tupaje, gibony i wyraki, a także rodzaj orangutan oraz rząd latawców; charakterystycznymi ssakami krainy orientalnej są: słoń indyjski; z parzystokopytnych bawół indyjski, banteng, gaur, zebu, kanczyl indyjski (Moschiola meminna), babirussa; z nieparzystokopytnych — nosorożce: indyjski, jawajski i sumatrzański, i tapir indyjski; z drapieżnych: tygrys, pantera mglista, niedźwiedź malgaski, wargacz, bogata w gat. jest rodzina łaszowatych; z nietoperzy — ogromne, owocożerne kalongi; z gryzoni — taguan (Petaurista petaurista); endemiczną rodziną ptaków krainy orientalnej są turkuśniki, a charakterystycznymi, bogatymi w gat. są rodziny bażantów, dzioborożców, nektarników, dzięciołów i gołębi właściwych; faunę gadów krainy orientalnej charakteryzuje bogactwo węży z endemiczną rodziną Uropeltidae i pytonami, również endemiczna rodzina krokodyli — gawiale oraz żółwiaki; ogromne bogactwo ryb słodkowodnych — różnorodność rodzin karpiowatych, piskorzowatych i sumowatych.