ołowiu(II) trinitrorezorcynian
 
Encyklopedia PWN
ołowiu(II) trinitrorezorcynian, C6H(NO2)3O2Pb · H2O,
związek organiczny, pochodna 2,3,4-trinitrorezorcyny (kwasu styfninowego);
żółta lub brunatnoczerwona substancja krystal., trudno rozpuszczalna w wodzie, łatwo zapala się od płomienia i iskry elektr.; stosowany do wyrobu spłonek detonujących i zapalających.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia