okular
fiz. część składowa (od strony oka) wielu przyrządów opt. (np. mikroskopów, teleskopów, teodolitów) stanowiąca zwykle lupę przystosowaną do obserwacji obrazu tworzonego przez obiektyw;
[łac.],
okular
Encyklopedia PWN
powiększa obraz utworzony przez obiektyw i umożliwia jego analizę (przez wprowadzenie w płaszczyznę obrazu podziałki lub krzyża z nici pajęczych); prosty okular, tzw. dublet, składa się z 2, rozdzielonych warstwą powietrza, soczewek płasko-wypukłych, zwróconych wypukłościami w stronę obiektywu — okular Huygensa, lub ku sobie — okular Ramsdena; zmniejszenie aberracji chromatycznej, astygmatyzmu i dystorsji uzyskuje się przez zastosowanie okularu ortoskopowego, składającego się z pojedynczej soczewki od strony oka oraz układu 3 odpowiednio dobranych i sklejonych soczewek od strony obiektywu (konstrukcja Abbego; kątowe pole widzenia 50°); okulary szerokokątne (o polu widzenia powyżej 70°) mają budowę bardziej złożoną; powiększają od kilku do kilkudziesięciu razy.
