obrona konieczna
 
Encyklopedia PWN
obrona konieczna,
prawo działanie zmierzające do odparcia bezpośredniego, bezprawnego i rzeczywistego zamachu na jakiekolwiek dobro przez popełnienie czynu zabronionego ustawą karną (tj. czynu stanowiącego w normalnych warunkach przestępstwo);
osoba działająca w obronie koniecznej nie popełnia przestępstwa (np. jeśli pobije napastnika w chwili napaści). Środki w obronie koniecznej powinny być użyte w czasie trwania zamachu oraz być współmierne do niebezpieczeństwa zamachu; w razie przekroczenia przez sprawcę granic obrony koniecznej sąd może jednak zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary lub odstąpić od jej wymierzenia. Przepisy dotyczące obrony koniecznej mają również zastosowanie do osoby, która użyje siły w celu przywrócenia porządku lub spokoju publicznego, np. zlikwiduje bójkę toczącą się bez jej udziału, chociażby to nie wynikało z obowiązku służbowego; w stosunkach cywilno-prawnych osoba, która działając w obronie koniecznej wyrządziła szkodę, nie ma obowiązku jej naprawienia.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia