oberszter
 
Encyklopedia PWN
oberszter
[niem.],
w dawnym wojsku polskim pułkownik autoramentu cudzoziemskiego;
początkowo był równocześnie dowódcą i właścicielem regimentu (piechoty, dragonów, rajtarów lub arkebuzerów), od 2. połowy XVII w. — zazwyczaj tylko jego dowódcą; formowanie regimentu następowało na podstawie zawartego z oberszterem kontraktu, zwanego kapitulacją; zastepcą obersztera był oberstlejtnant, czyli podpułkownik autoramentu cudzoziemskiego.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia