nożownictwo,
rzemiosło zajmujące się wytwarzaniem noży, widelców, tasaków, scyzoryków itp.;
nożownictwo
Encyklopedia PWN
wyrób noży, znany od czasów najdawniejszych, w średniowieczu przekształcił się w rzemiosło cechowe; w Polsce w XIII w. rzemiosło to zostało wyodrębnione z kowalstwa, w XIV w. odrębne cechy nożowników we Wrocławiu, Krakowie i Toruniu; w większości miast nożownicy wchodzili w skład zbiorowych cechów metalowych; na ogół mieli własne szlifiernie o napędzie nożnym, w większych miastach istniały duże szlifiernie o napędzie wodnym; XV–XVII w. znaczną część wyrobów nożownictwa eksportowano, głównie do Rosji; w XIX w. stopniowy zanik nożownictwa w związku z rozwojem produkcji fabrycznej.
